Solar Diary

Θυμήσου την επόμενη φορά, όταν είσαι κοντά σε χώμα ή σε ακτή… Βγάλε τα παπούτσια σου -ακόμα κι αν είναι χειμώνας- και μείνε λίγο ξυπόλητος σε επαφή με τη γη. Πάρε μια βαθειά εισπνοή από  το κέντρο της καρδιάς  σου και νιώσε την ήρεμη ενέργεια της γης. Κράτα για λίγο μέσα σου αυτή την εισπνοή. Με την εκπνοή σου απελευθέρωσε όλη την ψυχονοητική και σωματική ένταση προς το κέντρο της γης. Χαλάρωσε. Βίωσε την ανταλλαγή ενέργειας με τη γη, τον ουρανό, όλα και όλους γύρω σου. Πες : υπάρχω …   :)

"Πρέπει να γίνεις εσύ ήλιος για να φωτίσεις τους σβησμένους ήλιους των άλλων. Δεν υπάρχουν ιδέες, υπάρχουν μονάχα άνθρωποι που κουβαλούν τις ιδέες, κι αυτές παίρνουν το μπόι του ανθρώπου που τις κουβαλάει. Πού να βρω μια ψυχή σαρανταπληγιασμένη κι απροσκύνητη, σαν την ψυχή μου, να της ξομολογηθώ;  Δε ζυγιάζω, δε μετρώ, δε βολεύουμαι! Ακολουθώ το βαθύ μου χτυποκάρδι … Να μην αρνιέσαι τη νιότη σου ως τα βαθιά γεράματα, να μάχεσαι σε όλη σου τη ζωή να μετουσιώσεις σε κατάκαρπο δέντρο την εφηβική σου άνθηση, αυτός, θαρρώ, είναι ο δρόμος του ολοκληρωμένου ανθρώπου. Έχουν να πουν πως άνθρωπος είναι το ζώο που συλλογιέται το θάνατο. Όχι, σου λέω εγώ. Άνθρωπος είναι το ζώο που συλλογιέται την αθανασία. Νιώθω σαν να χτυπάμε τα κεφάλια μας στα σίδερα. Πολλά κεφάλια θα σπάσουν. Μα κάποια στιγμή, θα σπάσουν και τα σίδερα. Άσφαλτα κατέχει η χωματένια αυτή μήτρα την αξία του κάθε παιδιού της· κι όσο ανώτερη η ψυχή που έπλασε, τόσο και δυσκολότερη της αναθέτει...